Kiedy do psychologa dziecięcego?

Dzieci nie mają jeszcze pełnej wiedzy o życiu w społeczeństwie ani o normach społecznych, do których powinny się stosować. Uczą się tego dopiero – są ku temu wychowywane. Nie zawsze rodzice i szkoła wystarczają w procesie wychowywania dzieci. Czasem okazuje się również, że niezbędna jest pomoc psychologa dziecięcego.

Dzieci bowiem często mają własne problemy niestety często przez dorosłych bagatelizowane. Okazuje się że rodzic nie zawsze będzie w stanie pomóc swojemu dziecku. Niekoniecznie ma ku temu kompetencje i nie zawsze wykazuje się dostateczną empatią. Dlatego jedną z dziedzin psychologii jest psychologia dziecięca, która skupia się na zagadnieniach związanych z psychiką tej właśnie grupy ludności.

Nie obawiajmy się psychologa

Jednak dziecko jeśli ma problem, prawdopodobnie nie skorzysta samo z pomocy psychologa dziecięcego. Po pierwsze może się wstydzić, po drugie może nawet nie wiedzieć że istnieje ktoś taki, jak psycholog dziecięcy, a po trzecie nie może podejmować jeszcze decyzji od strony prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja gdy dziecko uda się do pedagoga szkolnego a ten diagnozuje problem na tyle odpowiednio, że zasugeruje wizytę u psychologa dziecięcego. Jeśli problem dziecka nie dotyczy relacji z jego rodzicami, powinni oni o tym wiedzieć.

Skoro ich pociecha potrzebuje skorzystać z rad które może mu udzielić psycholog dziecięcy, wtedy od strony formalnej i organizacyjnej taki proces wsparcia dla dziecka będzie szedł sprawniej. Ważne jest, aby rodzice uczyli się empatii i rozpoznawali, że z dzieckiem jest coś nie tak.

Wtedy sami będą wiedzieli, że zapewne będzie potrzebna wizyta u psychologa dziecięcego. Bycie rodzicem przecież nie jest takie proste i nie polega wyłącznie na zapewnianiu dziecku i całej rodzinie właściwego statusu materialnego. Rodzicielstwo to również wspieranie dzieci w sferze mentalnej i psychicznej. A w sytuacjach kryzysowych jest psycholog dziecięcy aby dziecku pomóc a rodziców wspomóc.